H.Hart van Jezus, Veghel

Met de groei van Veghel neemt het aantal parochianen van de H. Lambertus zo danig toe, dat de bouw van een tweede kerk in Veghel een noodzaak wordt. In 1955 wordt de H. Hart parochie, onder de volledige naam ‘Parochie van het Heilig Hart van Jezus’, als zelfstandige Veghelse parochie opgericht.
De rivier de AA wordt aangewezen als grens tussen beide parochies. De parochie H. Hart neemt het deel van Veghel aan de zuid – west kant van de AA met ongeveer 3600 parochianen onder haar hoede.

 

Bouwpastoor voor de nieuwe kerk wordt pastoor J. van den Boom, tot dan kapelaan in de Lambertus parochie.
In maart 1957 wordt als noodkerk een nieuw gebouwde loods in gebruik genomen. Deze noodkerk heeft tot 1962 dienst gedaan.

Intussen wordt er ijverig gebouwd aan een nieuwe kerk aan de Sluisstraat. De kerk wordt een forse drie-beukige kerk, deels opgetrokken in gewapend beton. De nieuwe kerk is een prachtig resultaat van voortvarendheid, inzet en offerbereidheid van velen. Omdat de geldmiddelen zijn uitgeput moet de aankleding aanvankelijk sober blijven. Bij het 12,5-jarig bestaan worden echter kleurige raam-mozaïeken aangebracht en kort daarna kan de kerk verfraaid worden met een monumentaal pijporgel.

Op 28 augustus 1983 gaat bouwpastoor J. van den Boom met emeritaat en wordt kapelaan E. Verhoeven benoemd tot pastoor. Na zijn vertrek wordt pastor J.H. Groot Zevert ss.cc. in juni 1990 benoemd tot pastoor. Na zijn officieel ontslag (emeritaat) in juli 2000 is hij tot op heden dé pastor van de H.Hart geloofsgemeenschap.

Op grond van hoge kosten van het kerkgebouw en het terug lopen van het aantal bezoekers, wordt na lang aarzelen besloten tot de bouw van een kleinere kerkruimte, aansluitend aan de bestaande pastorie c.q. het parochiecentrum.

De oude H. Hartkerk wordt gesloten en achter de kerk de nieuwe kerk gebouwd en op 14 oktober 2001 wordt zij ingewijd en door de geloofsgemeenschap in gebruik genomen. In datzelfde jaar vormen de drie stadsparochie van Veghel de Pastorale Eenheid Veghel.

 

In 2006 wordt de oude kerk gesloopt. De toren blijft behouden tot ook die in oktober 2018 ruimte moet maken voor nieuwbouw.

In februari 2017 sloot de geloofsgemeenschap van de H. Johannes aan bij de geloofsgemeenschap van de H. Hart kerk waardoor beide gemeenschappen aan vitaliteit hebben gewonnen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GESCHIEDENIS JOHANNES

In 1963 werd in Veghel de derde parochie gesticht. De Provinciale weg vormt de grens tussen de Lambertusparochie en de Johannesparochie. Het werkgebied van de parochie betreft de nieuwbouwwijk Veghel-Zuid en de buurtschappen Ham, Havelt en Heuvel. Pastoor W. Janssen wordt door bisschop Bekkers benoemd tot bouwpastoor.

Men start met de bouw van een noodkerk. Een gebouw dat later gebruikt kan worden als sporthal. In juli 1965 werd de kerk ingezegend door bisschop Bluijssen. Wat leek op een tijdelijke voorziening is echter het enigste gebouw gebleven waarin de gemeenschap gekerkt heeft.

De parochie heeft twee pastoors gekend:
Pastoor W. Janssen (1963- 1971) en pastoor Peter Konings (1971 – 2004 – 2017).
Pastor Konings werd geassisteerd door kapelaan J. Jansen en zuster Benitia van Hoek.

De Johannesparochie is met name door de inzet van pastor Konings vorm gegeven als een parochie van de jaren 70-80, na Vaticanum II.

Dat betekent een parochie

  • met veel opbouwactiviteiten
  • liturgie van na het concilie (experimentele teksten en liederen)
  • woord- en communievieringen gelijkwaardig aan de eucharistieviering
  • Antoniusviering op ‘t Ham
  • professionele koorbegeleiding door Henrico van Schaijk en Willem Heldens
  • ‘Oase’ het jongerenkoor
  • ‘Au Choix’ de langere vormselvoorbereiding
  • meegegroeid met de groei van de nieuwbouwwijk Veghel-Zuid
  • veel inbreng van leken
  • parochie vergadering, veel werkgroepen
  • oecumene is een wezenlijk onderdeel van de parochie
  • eigen parochieblad
  • band met centre Simama in Kongo
  • Vastenaktiemanifestatie
  • stimulering van dekenale samenwerking

In de loop van de 21ste eeuw loopt het kerkbezoek terug, vergrijzen de parochianen en na het overlijden van pastor Konings is het snel duidelijk dat het verstandig is om samen te gaan met de geloofsgemeenschap van H. Hart van Jezus. Twee staan sterker dan één.

Als hommage aan pastor Konings wordt bij zijn uitvaart het boekje In Manus Tuas’, geschreven  door Marie-José Keurlings  wat de herinnering aan hem en aan de idealen van de Johannesparochie levend houdt.

Terug