St. Servatiuskerk Erp
De bouw van de huidige kerk is 9 mei 1843 gestart. Om de kerk op de huidige plaats te kunnen bouwen hebben de bewoners van Erp de oude kerk in 1843 in zijn geheel afgebroken. De bruikbare spanten alsook de stenen zijn hergebruikt voor de fundering alsook de voor de bouw van de nieuwe kerk. De nieuwe, huidige kerk is 16 oktober 1844 officieel in gebruik genomen.
De St. Servatiuskerk werd ontworpen door architect Arnoldus van Veggel (1809-1876). Hij was als ambtenaar/architect werkzaam bij het ministerie van Verkeer en Waterstaat.
Vandaar dat de kerk van Erp een “waterstaatskerk” genoemd wordt. De Erpse Sint Servatiuskerk is een hallenkerk waarbij midden- en zijbeuken even hoog zijn.
Qua stijl is gekozen voor het neoclassicisme.
De huidige torenspits stamt uit 1897 omdat de oude toren vervangen moest worden vanwege blikseminslag.
Een overblijfsel van de oude kerk zijn naast eerder vermelde zaken ook de twee monumentale torenklokken. De grootste daarvan heeft de inscriptie: “Ik heet Maria. In het jaar van de Heer 1381.” De kleinere klok heeft de inscriptie: “Ik heet Katrina. In het jaar van de Heer 1412.” In de Tweede Wereldoorlog bleven de twee klokken gespaard. Het zijn de oudste klokken van Brabant.
Aan schrijnwerkers en beeldhouwers werden opdrachten gegeven om drie biechtstoelen, een preekstoel, communiebanken en beelden te maken voor de kerk. Vollebregt bouwde in 1848 het orgel. Al deze verfraaiingen werden tussen 1848 en 1856 aangebracht. In 1875 zijn de oude stalen ramen vervangen door de huidige stenen vorm.
Aan het einde van de 19e eeuw werden door het atelier van Cuijpers neogotische elementen aan het interieur toegevoegd. Het plafond en delen van de zuilen werden rijk beschilderd. Het huidige hoofdaltaar en de zijaltaren werden toen geplaatst. De Italiaanse mozaïekvloer in het priesterkoor en de zijaltaren zijn toen ook gelegd.
Na het laatste Vaticaanse concilie in de jaren 60 van de vorige eeuw is de communiebank verwijderd en omgebouwd tot altaar. De voorzijde van het huidige altaar is voorzien van een beeldengroep voorstellend het laatste avondmaal.
Rond 1960 is de kerk in zijn geheel wit geschilderd. In 1990-1991 is dit weer gedeeltelijk hersteld en kunnen we nu weer genieten van de oude kleurrijke luister van na 1897.